نوئل گريگ، نمايشنامه‌نويس مشهور انگليسي که امسال در جريان دوازدهمين جشنواره بين‌المللي تئاتر دانشگاهي در ايران حضور يافته بود، درگذشت.

به گزارش خبرگزاري كتاب ايران (ايبنا) به نقل از آسوشيتدپرس، اين نمايشنامه‌نويس و كارگردان تئاتر كه سابقه 40 سال کار هنري را در كارنامه‌اش دارد، بر اثر بيماري سرطان از دنيا رفت.

گريگ در ارديبهشت‌ امسال به دعوت دبيرخانه جشنواره تئاتر دانشگاهي به ايران سفر كرده بود. در اين سفر او دو كارگاه نمايشنامه‌نويسي در تهران و قم برگزار کرد و در مراسم رونمايي کتابش با عنوان «راهنماي عملي نمايشنامه‌نويسي» كه به فارسي ترجمه شده بود، حضور يافت. اين مراسم از سوي دبيرخانه  جشنواره تئاتر دانشگاهي و نشر افراز ناشر ترجمه كتاب او برگزار شده بود.

نوئل گريگ علاوه بر نمايشنامه‌نويسي و كارگرداني تئاتر، بازيگر صحنه تئاتر نيز بود و به تدريس نيز مي‌پرداخت.

او دو هفته پيش از سفر به ايران ، سفري نيز به فلسطين داشت تا براي علاقه‌مندان جوان آن سرزمين نيز كارگاه هاي آموزش صحنه را برگزار كند. اين نمايشنامه‌نويس با وجود اين كه مي‌دانست فرصت زيادي براي زندگي ندارد، اين دو سفر را با فاصله كمي از يكديگر انجام داده بود.

او در روز كريسمس سال 1944 در وينچستر انگلستان به دنيا آمده بود و پدرش نيز به كار تئاتر كمدي اشتغال داشت. گريگ در دانشگاه لندن به تحصيل در رشته تاريخ پرداخت اما بعدها با همراهي گروهي از يارانش نخستين كارگاه تجربي را كه مجموعه‌اي از كافه، فروشگاه كتاب و استوديوي تئاتر تجربي بود راه‌اندازي كرد و در دهه شصت به تئاتر تجربي و آموزه‌هاي سياسي پس از جنگ پرداخت. كارهاي او با نوآوري‌هاي هنري همراه و از جنبه‌هاي راديكال سياسي برخوردار بود.

او در سال 1971 به لندن نقل مكان كرد اما در آنجا احساس مي‌كرد بيگانه است و با مفاهيم اين شهر همخواني ندارد. «همانگونه كه زمان پيش مي‌رود»، «عشق عزيز دوستان» و «عروسك‌ها» از اين دوره كاري او به جاي مانده‌اند.

دردهه 80 او به اين نتيجه رسيد كه كارهايش بايد با مردم ارتباط بيشتري داشته باشد و مخاطبان جوان را بيشتر مورد خطاب قرار دهد. به همين دليل هم او به الگويي براي جوانان تمام دنيا بدل شد و در سال 2001 با راه‌اندازي يك دوسالانه تئاتر در وينچستر اين تلاش را مضاعف كرد.

او در روزهاي آخر زندگي‌اش شجاعانه مرگ را پذيرفت و به دوستدارانش اجازه داد تا با او به گفتگو بنشينند. در اتاق او در يك قاب زيبا متن تشكرآميزي جاي گرفته كه در قم و در بازگشت از سفري كه در بهار داشت به او اهدا شده بود. در اين متن آمده است : «اميدواريم كه خداوند اين امكان را فراهم كند تا زيبايي روح شما بر ما بوزد و در تداوم شكوه شما بتوانيم دانشمان را افزون سازيم».