محمود معتقدي، شاعر، نگاه و آشنايي مشيري با موسيقي را در جان گرفتن ترانه‌هاي آن دوران موثر مي‌‌داند و معتقد است جنبه‌هاي موسقيايي در شعر او نيز رنگ و جان ويژه‌اي دارد.

معتقدي: موسيقي در شعر مشيري جاري بود
وي افزود: مشيري يكي از چهرهاي ماندگار در شعر امروز به خاطر نگرشش به زبان و ساختار است.

محمود معتقدي در گفت‌و‌گو با خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا) درباره ويژگي‌هاي شعر فريدون مشيري گفت: مشيري يكي از پرمخاطب‌ترين شاعران معاصر به ويژه پس از قوي شدن جنبه‌هاي اجتماعي در شعرش بوده است.

وي با تاكيد بر نگرش عاطفي و فضاي عاشقانه در اغلب شعرهاي مشيري اظهار داشت: در دهه 30 و 40 چارپاره‌هاي مشيري از شهرت ويژه‌اي در فضاي عاطفي برخوردار بودند و تا حدي زيادي سروده‌هاي او از فضاي اجتماعي دور بودند. اما در سه دهه اخير فضاي سياسي و اجتماعي در شعرهاي مشيري جان گرفت و بر تعداد مخاطبان او افزود.
اين شاعر به نگرش لطيف مشيري در ذهن و زبان اشاره و تصريح كرد: با توجه به همين نگرش دنياي شعري مشيري دنياي مطلوب افراد درون‌گرا است و تحولي در فضاي شعر امروز به حساب مي‌آيد. تجديد چاپ مكرر كتاب‌هاي او گواهي بر همين مسئله است.

وي از مشيري به عنوان شاعري پركار ياد كرد و افزود: او در گذشته در حوزه ترانه‌سرايي نيز حضور پررنگي داشته و در راديو از اعضاي شوراي موسيقي و ترانه بوده است.

معتقدي با تاكيد بر فعاليت شاخص مشيري در فضاي كلاسيك توضيح داد: او اغلب در فضاهاي كلاسيك به ويژه دو قالب غزل و چارپاره فعال بوده است. البته به فضاي نيمايي نيز نزديك شده و در اين فضا هم سروده‌هايي دارد. از اين رو در حوزه تكنيك نيز شاعري قابل قبول و مطرح است.

وي در پايان يادآور شد: نوع نگرش و نوع زبان مشيري در شعر امروز مخاطبان فراواني را براي او به همراه داشته حتي افرادي كه براي نخستين‌بار به شعر او نزديك مي‌شوند، فضاي مطلوب شعري خود را در سروده‌هاي مشيري مي‌يابند.

فریدون مشیری متولد 30 شهريور 1305 در تهران است. پدر و مادر او هر دو از ادبیات و شعر سررشته داشتند و پدربزرگ مادری او میرزا جوادخان موتمن‌الممالک از شاعران روزگار ناصری بوده است.

مشیری دوره آموزش‌های دبستانی و دبیرستانی را در مشهد و تهران به پایان رساند و سپس وارد دانشگاه شد و در رشته زبان ادبیات فارسی دانشگاه تهران به تحصیل پرداخت، اما آن را ناتمام رها کرد و به سبب دلبستگی بسیاری که به حرفه روزنامه‌نگاری داشت از همان جوانی وارد فعالیت مطبوعاتی در زمینه خبرنگاری و نویسندگی شد و بیش از سی سال در این حوزه کار کرد.

مشیری سال‌ها عضویت هیات تحریریه مجلات «سخن»، «روشنفکر»، «سپید و سیاه» و چند نشریه دیگر را داشت. از سال ۱۳۲۴ در وزارت پست و تلگراف و تلفن و سپس شرکت مخابرات ایران مشغول به کار و در سال ۱۳۵۷ بازنشسته شد.

مشیری سال‌ها از بیماری رنج می‌برد و در بامداد روز جمعه ۳ آبان ماه ۱۳۷۹ خورشیدی در سن ۷۴ سالگی درگذشت.