امید قبادی

بی کسی

یه روز  سرد  زمستون  دلم  از ,لم و آدم

باز  گرفته و می دونی  چقده خرابه  حالم

***

تنها  یارم  قلمم باز  توی  دستم مونده  باقی

می و میخونه تمومه  جا  کذاشته  منو  ساقی

***

تنهایی  توی  خیابون  روی  برفای  زمستون

با یه  جفت  کفش  کتونی ، با کف  پاهای خونی

***

یه  کی  بود  یه  روزی می گفت ، آخر  دنیا  همین جاست

واسه  مردی  که  شکسته  توی سرما  تک و تنهاست

***

لب  من  به  خنده  باز  شد  روی  حرف  مرد  تنها

اما  امروز خودم  اینجا  تک و تنها  توی  سرما

***

راست می گفت  مرد  غریبه  ، دلش  از  دنیا خبر داشت

می دونست  کسی  نمونده  توی  دنیا  تک و تنهاست

***

دنیا  وقتی  که  می بینه ، یکی  تنها  و غریبه

می گه  جمع  کن  بار و بندیل ، وقت  رفتنت رسیده

***

دنیا  هم  جایی نداره  واسه  آدمای  تنها

کمه  هر  چی گوش  تو  دنیاست ، واسه  درد  سینه ی ما

***

یه  دونه  گوش  توی  دنیاست  ،  که  همیشه  همدم  ماست

کاغذ  سفید و خالص  ، وسعتش  قد  یه  دریاست

***

هر  چی  درد  بود  توی  سینم  ، خالی  کردم  روی  کاغذ

گفت  واسه  دردای  سینم تا  قیامت  داره  طاقت

***

دنیای به این  بزرگی  با  وجود  کلی  آدم

چرا  پس  یکی  نیومد  برسه  یه  بار  به دادم

***

به  خدا  منم  همینجام ، روبه رو تون توی دنیا

برسین  به  داد قلبم ، مونده  اینجا تک و تنها

***

دستشو آروم  بگیرید ، الکی  واسش  بمیرید

هرچی  داره  غم و غصه ، همه  رو  ازش  بگیرید

***

بزارید  خالی  شه  از غم  ، در  بیاره  رخت  ماتم

رنگ  تازه ای  بگیره  نزارید تنها  بمیره

***

قلمم  جوهر  تموم کرد  بس  از  بی  کسی  گفتم

صدای  قلبمه می  گه  نزار  از  تپش  بیفتم

بیوگرافی

من امید قبادی 24 ساله از مشهد دانشجو رشته مکانیک سیالات هستم.اشعار و ترانه های زیادی سرودم اما تا به حال کتابی منتشر نکردم،تمام زندگی من در درون سروده هایم جا گرفته